Goed nieuws: geen verwijderingsplicht voor jakobskruiskruid en akkerdistel

In plaats van een verwijderingsplicht op te leggen werkt de provincie samen met terreinbeheerders, agrarische organisaties, waterschappen en andere partners aan een convenant met afspraken over het beheer van deze soorten. Zo krijgt ecologisch en toekomstbestendig beheer een echte kans. Een convenant kan een waardevol instrument zijn – mits het uitgaat van kennis uit het veld, ecologisch verantwoord beheer en wederzijds begrip. Het mag geen nieuwe druk creëren om soorten te bestrijden die juist een belangrijke rol spelen in het ecosysteem.

Een signaal van een verstoord systeem

De opmars van jakobskruiskruid is geen op zichzelf staand probleem, maar een symptoom van een landschap uit balans. Sinds 1975 is de verspreiding van jakobskruiskruid in Nederland bijna verdubbeld. De plant profiteert van open, verstoorde en voedselrijke bodems – bijvoorbeeld op plekken waar intensieve begrazing, bemesting of bodemverstoring plaatsvindt.
Die ontwikkeling vertelt ons iets belangrijks: het probleem zit niet in de plant, maar in de condities van het landbouwecosysteem.

Daarom ligt de oplossing niet in het bestrijden van soorten, maar in het herstellen van de basis:

• Gezonde, levende bodems met minder bemesting en verstoring;
• Extensiever en gevarieerder graslandbeheer;
• Bloemrijke bermen die ruimte geven aan bestuivers;
• Samenwerking tussen boeren, terreinbeheerders en overheden

Naar een landschap in balans

De keuze van de provincie laat zien dat er ruimte is voor maatwerk, samenwerking en gezond verstand. Wij denken graag mee over de verdere uitwerking van het convenant, zodat het bijdraagt aan een toekomstbestendig landschap waarin landbouw en natuur elkaar versterken.

Een landschap waarin planten als jakobskruiskruid en akkerdistel niet als probleem worden gezien, maar als indicatoren van verandering – en als uitnodiging om de bodem, biodiversiteit en het beheer weer in balans te brengen.